KISKANÇLIK

Kıskançlık her insanda az da olsa vardır. Kıskançlığın olumsuz tarafları çok fazladır. Kimi zaman ailemizi kimi zaman da arkadaşlarımızı kıskanırız ve bu kıskançlıkların sonu çoğunlukla olumsuz biter. Ailemizi kıskandığımızda annemizin veya babamızın başka çocuklara daha fazla değer verdiğini hissederiz, bu durum bizi yerin dibine sokacak kadar küçük düşürür.  

Az önce de söylediğim gibi bu kıskançlığın sonu olumsuz biter. Kıskanan kişi kendine çok fena şeyler yapabilir, bununla da kalmaz her şeyi dağıtıp kırabilir ve özgüvenini zedeler. Annesinin veya babasının onu sevmediğini hatta nefret ettiğini düşünür. Kıskançlık her şeyi yıkıp dağıtabilecek bir duygudur.

Ailelerini kıskanan çocuklar, çocukluk travması geçirebilirler. Kendilerini sorgularlar kıskanan çocuğun annesi veya babası çocuğu sen neden böylesin diye azarlar.

Aileler çocuğun derdini anlamadan çocuğu psikoloğa götürürler. Bu durumda çocuk kendini sahipsiz hisseder.

İnsanlar kıskançlığın kimi zaman doğru kimi zaman ise yanlış olduğunu düşünür. Aslında kıskançlık önemli ve içgüdüsel bir düşüncedir, hatta bir hastalık da olabilir. Kıskançlık insanın düşüncesine göre değişebilir bu yüzden kıskançlığı yerinde ve zamanında yaşamalıyız.