Ama galiba benim en çok bağlandığım arkadaşlarım, birazcık abartmış mıyım yoksa etraftan gelen sözler veya yargılar mı bana böyle düşündürüyor? Hayatımızı veya yarısı olan okul hayatımızı batıracak kadar bağlanmamalıymışız öyle olduğu zaman hiç ayrılmıyorsunuz değil ayrılamıyorsunuz. Çok iyiyiz birbirimize yetiyoruz diyorsunuz ama fark etmeden etrafımızdaki insanları elimizin tersiyle itiyormuşuz. Diğer insanları kendinizden uzaklaştırıyorsunuz ve birbirinizin alışkanlıkları birbirinize geçiyor. Bu iyi yönde de kötü yönde de oluyor. Her insanın kötü alışkanlığı vardır. Siz farkında olmadan onun alışkanlıklarını alıyorsunuz hatta fazla iletişim içindeyseniz konuşmalarınız bile artık birbirine benziyor.
Şimdi gelelim birbirinizi etkilemenizin ufak örneklerine;
- Aynı sınıftaysanız saçma konular için bile "derste" konuşursunuz.
-Biriniz hata yaptığınız zaman diğeri de o hatadan yapmış gibi suçu üstlenir ve birlikte azar işitirsiniz suçunuz olmadığı halde.
- Birinizin sorun olduğu birisiyle diğeriniz de sorunuz varmış gibi davranırsanız ve olaylar büyür.
İşte böyle böyle artıyor bunlar ve sonra öğretmenlerimiz birbirinize iyi gelmediğinizi düşünüyor ve daha sonra da iletişiminizi kesilmesi için sizlerle sürekli konuşurlar.
Bu konuşmalar açıkçası ilk başta saçma geliyor sonra zaman ilerledikçe o kişiyle arkadaşlığınız hiç olmadığı kadar güzel devam ediyor ve hatalarınızın farkına birlikte varıyorsunuz yapmamanız gerektiğini de birlikte anlıyorsunuz ve daha sonra düzeleceğiniz adına birbirinize söz veriyorsunuz birbirinize çok sevdiğiniz ve güvendiğiniz için birbirinize verdiğiniz sözleri kendiniz de tutmak zorunda olduğunuzu bildiğiniz için bu sözü gerçekten tutup düzeliyorsunuz.
0 yorum:
Yorum Gönder